To nie było złe 103

To nie było złe 103

Lokomotywa życia
Po szynach ostro mknie
O demokracji dzisiaj śnię
Czy to możliwe, chyba nie

Była komuna
Było źle
Lecz nasze dzieci
Śmiały się

Człowiek miał każdy pracę
Bogaci, biedni ludzie
Każdy miał dach nad głową
Pies nawet leżał w budzie

Gdy stan wojenny
Wojciech dał
Ten krok uczynić musiał
No bo się Ruskich bał

A dziś za mordę
Nikt nie weźmie
Złodziei i gnojarzy
Rząd ich sympatią darzy

Ci co miliardy kradną
Nikogo się nie boją
Są bardzo pewni siebie
Bo rząd jest ich ostoją

Lecz się cierpliwość skończy
By dmuchać Bogu w nas
Kiedy Bóg w końcu kichnie
Zostanie z rządu sos.
1995r.