Kronika miasta i gminy Skała

                                                                                                               Kraków  sierpień 2006




Linia energy 172


                         energy sama się rodzi
cierpliwie ---
                                 - - -

             ludzie wsiadają do miejskiego autobusu 172
  który przycumował do krawężnika ulicy
        mężczyzna płci przeciwnej bóg Energy
        który nie rozumie dlaczego ktoś kocha irlandzką muzykę
        malinowo wsiadł jak wiatr w swym wózku inwalidzkim
            przeczesał dłonią włosy podziwiania
           młodości i starości  i dziecięctwa i zwierząt i paczek
           i siatek rąk i ramion wystrzelonych w kosmos nieopodal
   niklowanych poręczy…

            sąsiad sąsiadowi podkrada czytaniem kolumny gazety             
                w trzeszczącym przylepieniem ludzi autobusie
    by dowiedzieć się że dla
          pewnego księdza w japoni czas kiedy kwitną wiśnie
    jest okropny bo jest alergikiem
             w zaduchu upału zasłabłe kobiety tracą energię
   na wypatrywanie pieprzności faceta
        emocjami tańczącego brzucha
        subtelnością tatuażu na lędźwiach 
        istna kompresja seksu
    i co w niej robi samotność geniusz ludzkości
    w wyobraźni karmi króliki suchym chlebem miejskości 
   



        strasznie niepoważny pomarańczowy czterolatek
    wierci przestrzeń balonem „kiss me” jak jasną zielenią
        niebieskiej kobiety troska ogniskuje spojrzenie siwizny i malinowego ufnego uśmiechu
        ( tymczasem toczą się różne kategorie rozmów
o malinowości świata)

       ---    linia energy 172 motoryką swych kół miesza Kraków
 zlepia domy klei reklamy
           jak całokształt jak obłość …
                    

          zgodnie z regulaminem prawa autobusu
 wywieszonym za plecami kierowcy
        wchodzi Energy-Ona płci przeciwnej uwielbienie
                    jak westchnienie
prawie wszyscy wpuścili w krzyk muzykę dookoła siebie

                 oni spojrzeli sobie w oczy
                 dziewczyna która kocha labę
                 jej czarne okulary które odbijają słoneczność
                 po molach pacyfików
                 jej filtry czujące śmiałość opalania
                 woodstock i spacer po trotuarach bazarów

       --- autobus wkleił oczy w asfalt drogi i słuchanie

             przed sauną duszy i ciała
             w gorącym malinowym deszczu potu
             przyjmuje ją na kolana
             na trawie bez wiagry w nadziei
             studenckie zero w kieszeni
             lecz w myślach śpią
         
        
       

                               całują się
             wyrzucili z oczu free -jazz  hip-hop
             a może bethowenowski song wrzucony
             na parapet organów




                                                                           Andrzej Paluszkiewicz

          Dlaczego białe kryształowe szkło sypie malinowe kule po schodach i klei
buty jak cukierki ? – zapytał Blachomecik . Zobacz – dodał – Kubuś dziwnie wchodzi na schody. Na wstecznym, czyli tyłem. Raaaz, dwaaa, trzy ! Siada. I jeszcze mówi :nie, nie, nie.
Nie che pomocy .Odważny jest…
   A gdyby był na pół piętrze … Ech! To dopiero byłoby – stwierdziła Etelka .





           Loko-Loko popatrzył na białą, a może pustą kartkę papieru… Wielokropek miał tyle kropek ile liści na największym Baobabie!
  Ale czyjeś oczy tak były smutne. Bardzo ,bardzo, bardzo smutne…
aż długopis o świcie nie chciał pisać…To Kubuś był smutny.
 - Od czego ma się przyjaciół! –powiedział Fig. Założył różowe okulary. Zebrał wszystkie kropki i wszystkie smutki. Łzy poleciały tam gdzie chciały po prostu z Figiem tam gdzie podniebny pędziwiatr marzył na Wielkie Lądowisko Przyjaciół Bajek.
  Kubuś siedział na czarodziejskim krześle przy stole. Loko-Loko
zaczął czarować. Położył na białej a może pustej kartce papieru
czerwony długopis. Z boku świeciła się elektryczna lampka. Długopis
powiedział do swojego przyjaciela Cienia :




-------------------------------------------------------------------------------------







        Był wieczór.    Wiatr pchnął okno. Zaczęli wchodzić… Loko-Loko nie bał się…Kubuś nie bał się!  Miał już dwa lata! Cekin świecił…
    Pierwsze rozlało się Jezioro, które natychmiast schłodził Mróz.
Potem z parapetu zeskoczyła Aksamitka- czarna wstążka, która od razu spodobała się Cekinowi, aż tak ,że zaświecił podwójnym  błyskiem. Potem na rowerze –tak! tak!- przez okno, wjechała Etelka
z Czech (w czerwonej sukience)… Potem wskoczyła Żabka ze swym
bratem Ozonem… Samolotem przyleciał FIG… Na rękach wszedł Wykrzyknik… W czarnym płaszczu pojawił się Cień trójwymiarowo,
seledynowo…
   Krzesło przewróciło się z wrażenia, bo nie miało tylu miejsc, żeby
ugościć Szanownych Przybyszy. Cztery nogi obserwowały sufit…

       Loko-Loko popatrzył na Kubę. Kuba popatrzył na Loko-Loko.
Cekin popatrzył świecącymi oczami na Loko-Loko. Potem popatrzył na Kubę. Kuba popatrzył na Loko-Loko. Loko-Loko popatrzył na Cekina… Od tego spoglądania na siebie rozbolały ich oczy.
W ten oto sposób zapoznali się… 







-------------------------------------------------------------------------------------

                                                                                                      Krynica październik 2006


            Kruchej barmance Violi z lokalu „Dlaczego”




Szelest po krynice malinowości


                   ---    zapomnieć chwili jak milczenie
                  rozbitej szyby w złote motyle
                   
                  wspomnienie drewnianej ręki Nikifora
                 gadanie papugi z pianinem
                    teatr jak oddech zielonej martini
                   po wynurzenie że nie mam czasu na stres
               --- odpoczynek jak drżenie
                 i jak dekarz upiększający dach
                jak przestrzeń zgłodniałego szwedzkiego stołu
                     i nogi nogi gondoli i korzeni chodzenie
                 szelest kota w jej spojrzeniu
              ---  radość tańca po zmęczenie
                  i konanie wrażeń jak szelest
                 szelest subtelności zawarty w echu
                jak milczenie po wyciszenie szelestu
               po ciszę i spowolnienie wyleniałego kontrabasu
                  malinowe zastanowienie po krynice oazy
                a w zasadzie ulirycznienie ich
               po ich sezonie…

  

                                                                               Andrzej Paluszkiewicz



   
             
              

Malinowe łzy zapisane w rosole


       --- Znam jeden głód
     niezmmiennej ciszy
        i migotliwość rozszerzania liter
       do wartości słów
      Jeżeli w linii papieru zmieszczą się
   odpowiedzi na
      patrzenie w oczy bólu
     żałosność
    ból szacunku
    himalaje spowiedzi
   dotrzymywanie słowa pisanego ołówkiem
       to…
        (  niemniej wszystko można wymazać )
        -- po to stworzono gumkę romantycznie praktyczną


      ---    Jest to poród co najważniejsze
  z zimnym ogniem w dłoni
                   z wyrzutniami ogni sztucznych u nóg
  z trzema pociągami mojego ego






                         - 1-
   

    ---  Ognisko domowe
trzeba na wewnątrz dwa razy napalić
i (a )padają słowa mocne:
       sprawiedliwość
       konkret
a piec c.o. jest piecem ogrzewanym konkretem
a miłość miłością czyli sprawiedliwością


     --- Ewa wierszy nie pisze się
w domu
            wiersze  pisze życie
           i odczucie wrażeniowości życia
Poezja czasami potrzebuje ironii
    która jest potomstwem wolności
   a wolność poszanowaniem buntu
       -- wiedzę zdobywasz przez doskonałość
doświadczania
      zieleni liści i rozkołysanych
tramwajów miasta
 Poezja to godność
 a przeciętnie tego słowa brak  









                            - 2 -


      


    --- Kartki wrzucone w prysznic papieru
układają się jak chcą
    w pajacyki
    w zdumienie
                   w tych kartkach jest czystość
   higiena
  białość
                 z nimi można wszystko zrobić
        tajemnica tych kartek polega na stosunku
towarzyskim długopisu do życia
   -- jak przy każdej nadziei
możliwe jest rozczarowanie
  
         Ale to już przyjemność malinowości
       (ostrożnie to nie koniec myśli)

                                *


Na dzień dobry wsiadam w malinowy kajak 







                                            Andrzej Paluszkiewicz

 

interesujący punkt wyjścia



                            pszczołom przydeptuje się skrzydła
                   by stanowić interesujący punkt wyjścia
                     -  żartobliwość i groteskę po wstęp
                 do dialektyki człowieka

                          więc murzyni uwieszają się u płóz helikoptera
                ręce za wysoko do góry
               nogi za daleko do dołu
                        cienka całość istnieje jak most

                        akwarium ustraja się wstążkami
               ryby w swych czerwonych welonach
             ryby w stygnącym pocie
                      aż dudni w skroniach

                     pleców mężczyzny nie potnie piła leśmianowska
              nie przydepta pszczołom skrzydeł
                   woli leżeć na łóżkach po pieśń nad pieśniami
            po usta nad piersią, po uda w rodzaje światów