• Grupa PINO
  • Prv.pl
  • Patrz.pl
  • Jpg.pl
  • Blogi.pl
  • Slajdzik.pl
  • Tujest.pl
  • Moblo.pl
  • Jak.pl
  • Logowanie
  • Rejestracja

Kronika miasta i gminy Skała

Prywatna Kronika miasta i gminy Skała

Kalendarz

pn wt sr cz pt so nd
01 02 03 04 05 06 07
08 09 10 11 12 13 14
15 16 17 18 19 20 21
22 23 24 25 26 27 28
29 30 01 02 03 04 05

Strony

  • Strona główna
  • Księga gości

Linki

  • Warto wiedzieć
    • http://www.gimskala.net/
    • O Zbigniewie Święchu
    • Rozkład jazdy MBM Bus
  • Warto zerknąc
    • Centrum Kultury w Skale
    • Informator turystyczny Ojcowa
    • Mapa Ojcowa- gogle
    • O powstaniu na naszej ziemi
    • Pieśni legionowe
  • Zajrzyj przed wycieczką
    • Dom Jana Pawła II
    • Ojcowski Park Narodowy
    • Orkiestry dęte
    • Park miniatur
    • Zamek w Pieskowej Skale
  • Zajrzyj-ciekawe
    • Cyganka
    • Cyganka (1980) LIVE
    • Dziennik Polski
    • Ewa Demarczxyk
    • Ewa Demarczyk
    • Karuzela
    • Nakręć się miłością
    • Pałac w Minodze
    • PIWNICA POD BARANAMI
    • Pudel net
    • Skrzypek
    • Studio filmowe
    • Witamy w Pcimiu
    • Zima w Pcimiu

Archiwum

  • Luty 2010
  • Sierpień 2009
  • Lipiec 2009
  • Czerwiec 2009
  • Maj 2009

Najnowsze wpisy, strona 53


< 1 2 ... 52 53 54 55 56 ... 74 75 >

Nasi sąsiedzi:Gmina Wielka Wieś

Interesujące miejsca w okolicy
(południowa część Jury Krakowsko - Częstochowskiej)

Gmina Wielka Wieś leży w południowej części Jury Krakowsko-Częstochowskiej i na północny zachód od Krakowa bezpośrednio z nim granicząc (ok. 15 km od jego centrum).
Południowa część gminy ma charakter łagodnie wznoszącego się płaskowyżu, natomiast część północna opada gwałtownie ku dolinom Prądnika, Kluczwody i Będkówki.
Charakterystyczna cechą tego terenu są liczne formy krasowe, malownicze doliny jurajskie oraz wapienne ostańce, wznoszące się ponad pofalowanym krajobrazem. Teren Gminy ze względu na swe wysokie walory krajobrazowe i liczne atrakcje turystyczne jest miejscem sobotnio-niedzielnego wypoczynku, oazą spokoju, gdzie wielu Krakowian postanowiło zamieszkać na stałe uciekając od wielkomiejskiego gwaru.

Nasza gmina jest tez doskonałą “bazą wypadową“ dla wszystkich, którzy będąc blisko Krakowa, pragną być też blisko natury, chcą korzystać z walorów przyrodniczych i kulturowych południowej części Jury Krakowsko-Częstochowskiej

położenie geograficzne .:. jaskinia wierzchowska .:. doliny jurajskie .:. zabytki .:. aktywny wypoczynek .:. szlaki turystyczne, trasy tematyczne .:. baza noclegowa i gastronomiczna

KRAKÓW

Gmina Wielka Wieś to gmina bezpośrednio granicząca z „Miastem Królów” – Krakowem.

Kraków to miejsce niezwykłe, które koniecznie trzeba odwiedzić i o którym trudno zapomnieć. Jedno z niewielu w świecie, gdzie czuje się prawdziwą historię splatającą się ze współczesnością. Tutaj wkraczamy w świat pełen zjaw, chimer, ale także ludzi twardo stąpających po ziemi.

A wszystko jak głosi legenda zaczęło się od Kraka, pierwszego władcy osady położonej gdzieś między Dunajem a Renem w świecie określanym przez starożytnych rzymian jako barbaricum. Choć wiemy niewiele na temat samego założyciela grodu nad Wisłą, to niewątpliwie jego postać nierozerwalnie łączy się z groźnym smokiem, którego ongiś pokonał. Stąd też smok zwany wawelskim stał się niejako wizytówką Krakowa przez wieki będącego siedzibą królów, centrum życia kulturalnego i naukowego.
Miasto w całej swej historii przyciągało i wciąż przyciąga ludzi niezwykłych. Od architektów, artystów, uczonych po zacnych mieszczan, którzy pozostawili po sobie spuściznę w postaci wyjątkowych w skali światowej zabytków i wytworów kultury zarówno wysokiej jak i materialnej. Kraków dzięki przywiązaniu do tradycji i szacunku dla naszych przodków łączy naszą historię z wymogami nowoczesnej metropolii. Rozwój infrastruktury komunikacyjnej, turystycznej z ogromną ilością galerii, hoteli, restauracji, czyni Kraków przyjaznym tak dla jego mieszkańców, jak i gości poszukujących niebanalnych miejsc na mapie Polski
Więcej: www.krakow.pl

OJCOWSKI PARK NARODOWY

Jedyny na terenie Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej i jednocześnie powierzchniowo najmniejszy w Polsce Park Narodowy. Mimo tego zaliczany do najpiękniejszych krajobrazowo i najcenniejszych przyrodniczo w kraju. Został utworzony 14 stycznia 1956 (jako szósty w Polsce park narodowy) w celu ochrony naturalnego krajobrazu doliny Prądnika.
Ojcowski Park Narodowy obejmuje środkową część Doliny Prądnika o długości 12 km (od Pieskowej Skały do Prądnika Korzkiewskiego), dolną i środkową część doliny Sąspowskiej o długości 5 km oraz przyległe fragmenty wierzchowiny jurajskiej. Jego powierzchnia, po zmianach dokonanych w 1997 r. wzrosła z 1890 ha do 2145,62 ha.
Przez Ojcowski Park Narodowy biegnie kilka szlaków turystycznych o długości 23 km. Niektóre z nich biegną wspólnie, dając łączną długość 35 km. Najdłuższy, czerwony, będący fragmentem Szlaku Orlich Gniazd, wiedzie dnem Doliny Prądnika. Niebieski szlak Warowni Jurajskich przebiega z Rudawy Doliną Będkowską, fragmentem wierzchowiny jurajskiej, następnie skrajem Ojcowskiego Parku Narodowego od strony zach. Parku, dalej końcowym odcinkiem wsi Czajowice, wąwozem Ciasne Skałki i od Krakowskiej Bramy Doliną Prądnika przez Ojców do Grodziska i Skały. Szlak Dolinek Jurajskich (znaki żółte) biegnący z Krzeszowic przez większość sąsiednich dolin wchodzi na teren OPN od strony Murowni (zach.), we wsi Prądnik Korzkiewki. Na dnie Doliny Prądnika łączy się z czerwonym Szlakiem Orlich Gniazd i biegną razem w górę Doliny przez Ojców; tu żółty szlak Dolinek Jurajskich odchodzi w lewo i Doliną Sąspowską przez miejscowość Sąspów, a następnie Kalinów dociera do Pieskowej Skały. W Dolinie Sąspowskiej odchodzi przez Złotą Górę do Jaskini Ciemnej i na wzgórze Okopy szlak zielony wyznakowany w 1992 r. Na Złotej Górze, obok restauracji "Zajazd" bierze początek czarny szlak (lokalny) do Jaskini Łokietka. W Prądniku Korzkiewskim, w odległości ok. 1 km na pd. od granic Parku, Dolinę Prądnika przecina niebieski szlak Zabierzów - Korzkiew - Bibice.
http://www.opn.pan.krakow.pl/
http://www.opn.most.org.pl/
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ojcowski_Park_Narodowy
http://www.ojcow.pl/

OJCÓW

Miejscowość uzdrowiskowa z XIX wieku położona na dnie malowniczej Doliny Prądnika w sercu Ojcowskiego Parku Narodowego. W obrębie miejscowości znajdują się m.in Ruiny Zamku Kazimierzowskiego w Ojcowie z II poł. XIV wieku, Muzeum Przyrodnicze im. Władysława Szafera, budynki uzdrowiskowe Hotel po Łokietkiem i Hotel pod Kazimierzem.
Idealna baza wypadkowa do okolicznych atrakcji: Groty Łokietka, Jaskini Ciemnej, Bramy Krakowskiej, Igły Deotymy i wielu innych.
http://www.ojcow.pl/
http://www.zamkipolskie.com/ojcow/ojcow.html
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ojców
http://ojcow.pttk.pl/

MACZUGA HERKULESA

Jest najbardziej osobliwą skałką na terenie Ojcowskiego Parku Narodowego, powstałą w wyniku krasowej działalności wód i nierównomiernej odporności na wietrzenie wapienia skalistego. Maczuga wyróżnia się w krajobrazie swą oryginalną, izolowaną formą i stanowi bodaj najpiękniejszy akcent krajobrazowy w całej Dolinie Prądnika. Maczuga stoi na niewielkim spłaszczeniu, odpowiadającym poziomowi najniższej terasy skalnej, której wysokość w Pieskowej Skale wynosi ok. 8-12 m. Spłaszczenie to nazywa się Fortepian. Szczyt Maczugi znajduje się nieco poniżej poziomu wierzchowiny jurajskiej, a jej wysokość wynosi ok. 25 m. Była ona trzykrotnie zdobyta w l. 1933, 1935, 1936. Pierwsze wejście na jej szczyt, którego w lipcu 1933 r. dokonał Leon Witek z Katowic, zostało upamiętnione przez zdobywcę postawieniem metalowego krzyża o wysokości 2 m.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Maczuga_Herkulesa
http://www.wrotamalopolski.pl/root_Wizytowka+Malopolski/Unikalna/Legendy/Maczuga+Herkulesa/default.htm

GROTA ŁOKIETKA

Leżąca ok. 125 m nad dnem Doliny Sąspowskiej, jest największą spośród wszystkich znanych na terenie Parku jaskiń. Jej długość wynosi 320 m, a deniwelacja -7 m. Składa się z kilku korytarzy i dwóch dużych sal: Rycerskiej i Sypialni oraz dwóch mniejszych, z których jedna znajduje się zaraz na początku Korytarza Głównego (na lewo po zejściu betonowymi schodami), a druga, zwana Kuchnią leży pomiędzy salą Rycerską a Sypialnią. Położenie na znacznej wysokości nad dnem Doliny Prądnika jest dowodem, że jaskinia była wyżłobiona przez wody podziemne znacznie wcześniej niż jaskinie położone niżej, a więc wówczas, gdy dno doliny (Prądnika i Sąspowskiej) znajdowało się na poziomie dzisiejszego wejścia do jaskini. Przed wejściem znajduje się kasa biletowa, tam również czekają na zwiedzających przewodnicy. Jaskinia jest czynna w okresie V-X w godz. 9-18 (jesienią krócej); zwiedzanie wyłącznie z przewodnikiem. W 1987 r. jaskinia została oświetlona elektrycznie, wcześniej zwiedzano ją ze świecami.
http://ojcow.pttk.pl/atrakcje.html
http://pl.wikipedia.org/wiki/Jaskinia_Łokietka
http://www.podziemia.pl/doc/tt1/n-a4.html

JASKINIA CIEMNA

Jest jaskinią uważaną za największą na terenie Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej pod względem wielkości komory, a zarazem należy do najważniejszych stanowisk archeologicznych w Polsce. Pierwsze ślady człowieka w Jaskini Ciemnej pochodzą sprzed ok. 125 tys. lat. U wejścia do wewnątrz założył on swoje siedlisko. Miejsce to obecnie nazywane jest Oborzyskiem. Łącznie z nim Jaskinia ma 230 m długości.
Jaskinia Ciemna składa się właściwie z jednej olbrzymiej komory, 80 m długości, 20 m szerokości i 10 m wysokości, która u końca zwęża się i przechodzi w tzw. Tunel. Zamieszkują ją nietoperze, ćmy, białe wije. Temperatura powietrza wynosi 7-8°C.
Środkową część komory zdobią wielkie kopulaste stalagmity, których wysokość sięga do 1 m. Strop jest pokryty licznymi stalaktytami rurkowymi. W 1924 r. jaskinia została wpisana do rejestru zabytków.
http://www.ciemna.ojcow.pl/
http://ojcow.pttk.pl/atrakcje.html
http://pl.wikipedia.org/wiki/Jaskinia_Ciemna
http://www.jura.pl/jaskinie/opis_ciemna.html

JASKINIA NIETOPERZOWA

Jaskinia Nietoperzowa znajduje się w gminie Jerzmanowice-Przeginia. Zwana była także Jerzmanowicką, Księżą lub Białą. Nazwa jaskini pochodzi od znalezionych szczątków kopalnych i współcześnie żyjących nietoperzy. Jaskinia usytuowana jest w grupie skał górnej części Doliny Będkowskiej. Położona 447m n.p.m. ma 306m długości. Jest jedną z największych jaskiń Jury Krakowskiej.
http://www.nietoperzowa.ojcow.pl/
http://ojcow.pttk.pl/atrakcje.html
http://pl.wikipedia.org/wiki/Jaskinia_Nietoperzowa
http://www.podziemia.pl/doc/tt1/n-a2.html

ZAMEK W PIESKOWEJ SKALE

Zamek ten, podobnie jak Kazimierzowski w Ojcowie, był ważnym ogniwem w łańcuchu fortyfikacyjnym broniącym drogi handlowej z Krakowa na Śląsk. Dziś należy do czołówki nielicznej grupy zabytków polskiego Odrodzenia i jest dużą atrakcją turystyczną na Szlaku Orlich Gniazd.
Zamek ten to najlepiej zachowana rezydencją obronna na terenie Jury Krakowsko-Częstochowskiej i jedyna funkcjonująca jako muzeum. Na skutek burzliwych dziejów zamku nie zachowały się tu historyczne wnętrza, a zbiory artystyczne właścicieli uległy rozproszeniu. Wszystkie prezentowane w muzeum zamkowym eksponaty są własnością Zamku Królewskiego na Wawelu. Nowa aranżacja plastyczna sal muzealnych (wystawę otwarto w 2000 r.) jest dziełem Małgorzaty i Macieja Radnickich.
Zamek w Pieskowej Skale otwarty jest dla zwiedzających przez cały rok.
http://www.pieskowaskala.pl/
http://ojcow.pttk.pl/atrakcje.html
http://pl.wikipedia.org/wiki/Pieskowa_Skała

KORZKIEWSKI PARK KULTUROWY

Korzkiewski Park Kulturowy jest doskonałym uzupełnieniem i rozwinięciem oferty turystycznej i kulturalnej Ojcowskiego Parku Narodowego. Może być miejscem odpoczynku dla mieszkańców pobliskiego Krakowa czy turystów z całej Polski, a nawet świata.
Obszar Korzkiewskiego Parku Kulturowego nie ogranicza się tylko do wzgórza zamkowego i parku w Korzkwi, ale obejmuje całą wieś i okolicę.
Korzkiewski zamek - warownia rycerska z XIV w. powraca powoli do swojej świetności. W znacznym stopniu już odbudowany mieścić będzie mini muzeum - rekonstrukcję dworskiej kuchni, restaurację, hotel oraz sale wielofunkcyjne.
Leżący u stóp zamku XIX w. zespół parkowy z dobrze zachowanymi stanowiskami starodrzewia coraz pełniej służy okolicznym mieszkańcom jak i gościom, którzy licznie tu przyjeżdżają. Jeszcze przed II wojną światową w korzkiewskim parku stał dwór. Dziś zostały po nim zaledwie zarysy fundamentów. Obecny właściciel zamierza zrekonstruować ten budynek.
W planach jest także odbudowa rozebranych budynków browaru i austerii oraz uratowanie starych, nielicznych już, chałup i stworzenie mini skansenu na tyłach parku - obok pozostałości po kamieniołomie. Tam też będzie zbudowana letnia scena wykorzystywana do różnorodnych spotkań artystycznych.
http://www.zamek.com.pl/
http://pl.wikipedia.org/wiki/Zamek_w_Korzkwi
http://www.mot.krakow.pl/zamki/Korzkiew.html

STADNINA KONI “BOTOJA“

Stadnina koni BOTOJA usytuowana jest w Korzkwi, zaledwie 12 kilometrów od centrum Krakowa. Malownicza dolina Prądnika stanowi otulinę przepięknego Ojcowskiego Parku Narodowego. Okolice te są znane z unikalnej fauny i flory oraz czystego powietrza i wody.
http://www.botoja.pl/o_stadninie.html

PACZÓŁTOWICE - POLE GOLFOWE

Obecnie na tereniach Jury mieści się kilka pól golfowych o różnym standardzie.
W Paczółtowicach - w położonej nieopodal gminie Krzeszowice – znajduje się najbardziej znane, w pełni profesjonalne pole golfowe i jednocześnie największe we wschodniej części Europy miejsce do tej gry.
Pole to otwarto we wrześniu 2002 roku  pod nazwą Akademia Golfowa, jako niewielka część całości projektowanego założenia Golf Krakow Valley, które od 1999 r. powstaje na paczółtowickim wzgórzu.
Obecnie Krakow Valley Golf & Country Club należy do największych (160 ha) kompleksów golfowych w Europie Środkowej.
Będąc w Paczółtowicach należy odwiedzić również profesjonalnie urządzona strzelnicę oraz wypróbować swoich sił na jednej z narciarskich tras biegowych
http://valley.mv.net.pl/

STADNINA KONI HUCULSKICH W NIELEPICACH

Została założona w 1994 r.W chwili obecnej dysponuje stanem 35 - 40 koni rasy huculskiej, z czego 22 konie są przygotowane do pracy w siodle oraz w zaprzęgach. Stadnina prowadzi działalność hodowlaną oraz jeździecką, a także organizuje spotkania rodzinne i koleżeńskie. W dyspozycji stadniny znajduje się 20 miejsc noclegowych, sala kominkowa wyposażona w ciekawe eksponaty rękodzieła ludowego, miejsca do grilowania oraz odkryta ujeżdżalnia.
http://nielepice.com.pl/
http://zabierzow.org.pl/article.php?id=39

DOLINA BOLECHOWICKA

Dolina Bolechowicka położona jest kilkaset metrów na północ od wsi Bolechowice. Wśród dolinek podkrakowskich jest jedną z mniejszych. Długość jej wynosi około 1500 m, z czego na dolną część, czyli właściwą dolinę, przypada nie więcej niż 700 m. Górna część to bardzo wąski, bezskalny, zarośnięty jar rzadko odwiedzany przez turystów.Dolna część doliny to typowy dla okolicy wąwóz o wysokich i stromych stokach, przebiegający na linii północ-południe.Dnem wąwozu płynie strumień, który w pobliżu Zabierzowa łączy się z potokiem wypływającym z Doliny Kobylańskiej, po czym wpada do Rudawy. Jego źródło stanowi pomnik przyrody.
http://www.jura.art.pl/pl/rezerwat.php?go=wawozbol
http://pl.wikipedia.org/wiki/Dolina_Bolechowicka
http://zabierzow.org.pl/article.php?id=35

DOLINA SZKLARKI

"Dolina Szklarki" jest rezerwatem leśnym, utworzonym w 1989 roku dla ochrony starodrzewia buczyny karpackiej i grądu oraz roślinności kserotermicznej i licznych form skalnych. W dolince warto zobaczyć źródło "Pióro", będące wywierzyskiem krasowym o wydajności ok. 60 l/s. Wypływ istnieje na kontakcie zbocza i dna doliny, strefą o długości ok. 25 m. Widoczne są wypływy bezpośrednio ze szczelin w wapieniu jurajskim. W rezerwacie przebiega okrężny szlak turystyczny.
http://www.wzks.uj.edu.pl/epi/2003/lux16/szklar.html 
http://pl.wikipedia.org/wiki/Park_Krajobrazowy_Dolinki_Krakowskie
 
Przewodnik wspinaczkowy TOPO - skałoplany Doliny Szklarki [www.wspinanie.pl]
Opisane skały: Łyse Skały, Brodło, Kręta

Zabytki architektury

We wsi Biały Kościół znajduje się Kościół p.w.św Mikołaja , który jest przykładem murowanej architektury sakralnej z II poł. XIX wieku.

W ołtarzu głównym kościoła znajduje się XVII wieczny obraz Matki Boskiej Śnieżnej.

Istnieje dawne podanie, że w miejscu obecnego kościoła znajdowała się przed wiekami kapliczka, przy której mieszkał starzec, a przejeżdżajacych tym traktem błagał o ofiarę na obielenie kosciółka.

Często utrzymany i wybielony zyskał nazwę Białego Kościoła.  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 



We wsi Modlnica znajduje się piękny zabytkowy Kościół z XVI p. w. św. Wojciecha wieku z późniejszymi niewielkimi przeróbkami.

Jest to jeden z najstarszych tego typu obiektów sakralnych w Polsce.

Powstał w 1553 roku, a konsekrowany był w 1555.
Jest to prawdopodobnie trzeci kościół w Modlnicy, który podobnie jak wcześniejsze jest fundowany pod patronatem św. Wojciecha.

Wyrazem czci dla                swiętego jest także obraz namalowany przez Jana Zamojskiego, pochodzący z okresu późnego baroku, który znajduje sie w kościele parafialnym.

Kościół w Modlnicy wchodzi w skład Małopolskiego Szlaku Architektury Drewnianej
 
Barokowo-klasycystycznyDwór Konopków z II poł. XVIII wieku , otoczony pięknym parkiem ze starym drzewostanem. Budynek ten to doskonały przykład polskiej architektury dworskiej. Obecnie jest to Dom Pracy Twórczej Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Na przełomie XV iXVI wieku majątek w Modlnicy należał do bogatej rodziny Salomonów, którzy doprowadzili go do rozkwitu. 
W miejscu starego zamku obronnego Michał Salomon zbudował piękny renesansowy dwór.
 
W roku 1782 w posiadanie Modlnicy weszli Konopkowie Herbu Nowina, w rękach tej rodziny dwór pozostawał do 1945 roku.
 
Dom Konopków stał się miejscem spotkań wielu znakomitych osobistości ówczesnego świata artystycznego i naukowego. W 1949 roku przekazany został Uniwersytetowi Jagiellońskiemu jako Dom Pracy Twórczej, potem jako filia Muzeum UJ.
Od 1995 roku dwór spełnia rolę Ośrodka Konferencyjno-Recepcyjnego Rektora UJ.
 

 

Ruszają dopłaty do kolektorów słonecznych

2009-06-16 mw

Na ostatniej sesji Rada Gminy przyjeła regulamin przyznawania osobom fizycznym  dotacji ze środków Gminnego Funduszu Ochrony Środowiska  i Gospodarki Wodnej na zastosowanie kolektorów słonecznych.
Dopłata  dla jednego wnioskodawcy to 2,5 tys. zł, po spełnieniu wszystkich zawartych w przyjętym regulaminie wymogów (m.in. zameldowanie na terenie gminy, uregulowana gospodarka odpadami itd.). Uchwała wejdzie w życie 14 dni po opublikowaniu w Dzienniku urzędowym Województwa Małopolskiego
 

Ze strony internetowej gminy

21 czerwca 2009   Dodaj komentarz

Nasi sąsiedzi:Gmina Zielonki

Historia najstarszych miejscowości Gminy PDF Drukuj Email
29.04.2008.

 

Zielonki i Bibice należały do najsławniejszych i najbogatszych wsi staropolskich. Teren późniejszej parafii Zielonki został wcześnie objęty osadnictwem. W Zielonkach oraz sąsiadujących z nimi Bibicach i Węgrzcach odkryto ślady pobytu ludzi z okresu neolitu, a zatem wychodzące z 2500-1700 roku przed naszą erą. Według badań archeologicznych w okolicach Zielonek istniała wczesnośredniowieczna osada. Jej mieszkańcy trudnili się wydobywaniem i obróbką kamienia. Według Jana Długosza, wieś Zielonki składała się z dwóch części: królewskiej i kapitualnej. Ziemie te ofiarował krakowskiej kapitule ks. Albert - kanonik krakowski. Od roku 1521 wieś i folwark zwany Marszowiec trzymał w zastawie Jan Boner. Część ziem królewskich w trzeciej części XVI wieku znajdowała się w dzierżawie Włocha Wespazjana Dottuli. Wywodził się on ze szlacheckiej rodziny pochodzenia greckiego, był dworzaninem Królowej Bony, a został pasowany na rycerza przy okazji Hołdu Pruskiego w 1525 roku przez króla Zygmunta Starego. Później w 1581 r. dzierżawcą dóbr królewskich w Zielonkach był inny Włoch o nazwisku Montelupi. Dopiero w 1679 r. ziemie królewskie powróciły pod bezpośrednią administrację wielkorządców królewskich. Rozwinęło się tu znacznie piekarnictwo (liczne młyny). Do Krakowa dostarczano także miód.

Bibice to seniorka polskich wsi. Pierwsza wzmianka o Bibicach pochodzi z 1050 r. i mówi o tym, że mieszkańcy Bibic oddawali pierwszą dziesięcinę kościołowi katedralnemu na Wawelu. Może już wtedy Bibice należały do możnego rodu Łabędziów, z którego wywodził się słynny Piotr ze Skrzynna (Dunin). Jego zięciem był Jaksa z Miechowa herbu Gryf, który w 1162 r. ufundował klasztor norbertanek na Zwierzyńcu pod Krakowem i uposażył go m.in. Bibicami. Od czasów Kazimierza Wielkiego jednym z ławników sądu najwyższego prawa niemieckiego w Krakowie był każdorazowy sołtys Bibic. W 1607 r. Dorota Kątska - ksieni klasztoru zwierzynieckiego, w zabudowaniach dworskich prawdopodobnie umieściła filię Szkoły Nowodworskiego w Krakowie, zwaną kolonią akademicką. Wieś odbudowano od podstaw po zburzeniu jej w 1914 r. przez wojsko austriackie, celem otwarcia pola obstrzału dla sąsiednich fortów: Zielonkach, Bibicach i Węgrzcach. W 1927 znaczna jej część została zburzona przez wybuch prochu w forcie w Witkowicach.

 

Kącik historyczny gminy Zielonki PDF Drukuj Email
05.06.2008.
Spis treści
Kącik historyczny gminy Zielonki
Strona 2
Strona 1 z 2
1. Kościuszkowskie ślady

Na polach pomiędzy Bosutowem a Dziekanowicami obozowało kilka tysięcy powstańców. Tu działa się historia...
wyzga

Historyk i sołtys Dziekanowic Mateusz Wyżga przy
pomniku kosciuszkowskim w Bosutowie: w tle wzgorza
nad Dziekanowicami, gdzie obozowali powstańcy Tadeusza
Kościuszki i gdzie do ostatniej wojny znajdowała się mogiła
zmarłych z ran odniesionych w walkach pod Racławicami 

Trudno znaleźć ślady mogiły powstańców kościuszkowskich, którzy zmarli z ran w obozowisku pomiędzy Bosutowem a Dziekanowicami (gmina Zielonki). Jest natomiast szansa na dotarcie do spisu poległych z 1794 r. Takie zadanie postawił przed sobą Mateusz Wyżga, sołtys Dziekanowic, a zarazem doktorant historii w Akademii Pedagogicznej w Krakowie.
Po zwycięstwie pod Racławicami 4 kwietnia 1794 r. wraz ze swymi oddziałami Tadeusz Kościuszko wycofał się przez Słomniki, Michałowice i Bibice pod Kraków. Obawiał się bowiem, że w razie otoczenia przez Rosjan nadwątlone siły powstańcze nie poradzą przeciwnikowi. Od 6 do 24 kwietnia kościuszkowcy obozowali na polach pomiędzy dworkiem kapitulnym w Bosutowie a wzgórzem rozdzielającym doliny Dłubni i Sudołu w Dziekanowicach.
- To było doskonałe miejsce na obóz, roztaczały się stąd widoki we wszystkich kierunkach. Pod gołym niebem początkowo obozowało sześć tysięcy ludzi. Tylko naczelnik kwaterował w drewnianym dworku, po którym nie ma dziś śladu - mówi Mateusz Wyżga.
Obóz był umocniony obwałowaniami ziemnymi, broniła go artyleria złożona z 33 armat i haubic, w tym zdobycznych.
Tu, w Bosutowie, działa się historia: nobilitowano Bartosza Głowackiego, powstał projekt uniwersału połanieckiego, czyli wydanego nieco później dokumentu, który przyznawał chłopom pańszczyźnianym ograniczoną wolność osobistą. W Bosutowie sformowano regiment grenadierów krakowskich ze wszystkich chłopów, którzy po Racławicach nie rozeszli się do domów.
Z czasem liczba obozujących wzrosła do 10 tysięcy osób, które pod wodzą Kościuszki wyruszyły pod koniec kwietnia w kierunku Igołomi.
Na początku XIX wieku Michał Stachowicz namalował nawet obraz "Obóz Kościuszki pod Bosutowem".
Jeszcze 100 lat temu na terenie dawnego obozu była mogiła powstańców zmarłych tu, przez te kilkanaście dni, z ran.
- Część z obozujących po walce przybyła poharatana: z urwanymi rękami, nogami. W rany wdawała się gangrena, więc rozumie się samo przez się, że umierali - opowiada Mateusz Wyżga.
Wiadomo nawet, jak wyglądała mogiła - był to kopiec o wysokości 6 metrów, początkowo zwieńczony drewnianym krzyżem, a potem prawdopodobnie obeliskiem lub pomnikiem. Już przed wojną mówiono, że "był pod ochroną państwową". Obecnie nie ma po nim żadnego śladu: czas zrobił swoje. Teraz to grunty prywatne.
Obóz Tadeusza Kościuszki przypomina tylko pomnik w Bosutowie, ustawiony w 1894 r., więc w 100-lecie insurekcji. Podczas II wojny światowej zniszczyli go częściowo Niemcy, którzy również, jak zapamiętali starsi mieszkańcy, kazali rozkopać powstańczy grób, by uczynić z niego punkt obserwacyjny.
Na tablicy pomnika, wmurowanej w latach 70. XX wieku, wspomniano, że stanął on ku czci "kosynierów i żołnierzy Naczelnika, którzy zmarli w Bosutowie z odniesionych ran w bitwie pod Racławicami" i zostali pochowani "w mogile na wzgórzu na granicy wsi Bosutów-Dziekanowice".
Ilu ich było, tego nie wiadomo. - Trzeba przyjąć, że kilkudziesięciu, ale wciąż w tej kwestii nie można postawić kropki nad "i" - nie ukrywa historyk.
Ale być może wkrótce to się uda.
O tym, że w archiwum parafii św. Małgorzaty w Raciborowicach (gmina Michałowice), do której ongiś należały także Dziekanowice, na strychu znajduje się spis poległych, wspominał badaczowi były proboszcz ks. Stanisław Migas.
- Zmarli nie zostali odnotowani w księgach parafialnych. Nie wiadomo dlaczego, może księża bali się represji? - zastanawia się Mateusz Wyżga. Udało się mu już uzyskać zgodę obecnego proboszcza ks. Wiesława Cholewy na przeprowadzenie badań archiwalnych.
- Być może wśród ksiąg metrykalnych schowano również ten spis. Ksiądz Migas wspominał, że miał go w rękach. Myślę, że mam jeszcze szansę go odnaleźć. Ale to wymaga kwerendy, a kwerenda czasu - mówi Mateusz Wyżga.
Sołtys chciałby, żeby zapomniana mogiła została kiedyś upamiętniona; niekoniecznie tam, gdzie powstańcy spoczęli na wieki, ale na pewno w Dziekanowicach. Może niewielkim pomnikiem lub choćby tablicą, właśnie z listą nazwisk poległych. Tekst i fot.: (SUB)

 

tablica 
Tablica na pomniku w Bosutowie, która
wspomina o istnieniu mogiły powstańców
kościuszkowskich.
 

2. Tragiczny koniec nieszczęśliwej miłości

 

milosc 
 Fot. Małgorzata Kmita - Fugiel

Uwagę niejednego zwiedzającego kościół w Zielonkach przyciągają umieszczone na ścianach pamiątkowe tablice. Na jednej z nich - wmurowanej w dzwonnicę - widnieje epitafium Jana Cieszkowskiego. Jak głosi napis, był to dziedzic Pękowic i obywatel Wolnego Miasta Krakowa, zmarły w 1829 r. Nic ponad to o nim nie wiadomo.
Wiadomo za to - dzięki "Sądownictwu Rzeczpospolitej Krakowskiej" Józefa Louis-Wawela, wydanemu w 1884 r. w Krakowie - o historii córki Jana Cieszkowskiego, Julii. Swego czasu była to głośna i powszechnie znana w Krakowie sprawa.
Julia, dziewczyna młoda i piękna, zakochała się w niejakim Glinichu, synu piwowara z Radomia. Jednak z woli matki i za poduszczeniem pewnych osób, którym nie w smak był taki mezalians, miała wyjść za starego i bogatego kawalera Pisarzewskiego, słynnego ze "sknerstwa i oryginalności". Tuż przez ślubem pojawił się jednak w Pękowicach na koniu Glinich i poprosił ukochaną o chwilę pożegnania. Odeszli do znajdującej się za dworem altany - po chwili rozległ się huk dwóch strzałów: chory z bólu czy zazdrości kochanek postanowił pozbawić życia siebie i Julię. Pistolet załadował dwiema kulami - jednak w trakcie szamotaniny z dziewczyną, która nie chciała rozstać się z życiem, broń wypaliła dwukrotnie. Cieszkowska padła martwa.
Oszalały z rozpaczy Glinich uciekł z miejsca zbrodni i schronił się we młynie. Tam próbował popełnić samobójstwo, zadając sobie ciosy w brzuch i piersi nożem do skrobania ziemniaków. Pomimo ran przeżył - i został aresztowany. Słynny z daru wymowy mecenas Rzesiński rozwinął podczas procesu taką orację, że poruszył sędziów. Kochanek morderca uniknął śmierci, a po kilku latach więzienia został ułaskawiony. Nie wiadomo, jak ułożył sobie życie.
Losy Cieszkowskich nie są znane. Występuje wprawdzie w dokumentach z 1855 r. dziedziczka Pękowic Marianna Cieszkowska (umarła w 1864), ale czy była to matka czy siostra Julii, ofiary nieszczęśliwej miłości - źródła nie podają...

MATEUSZ WYŻGA

Ze strony internetowej gminy Zielonki

21 czerwca 2009   Dodaj komentarz

Nasi sąsiedzi:Gmina Michałowice

RYS HISTORYCZNY GMINY MICHAŁOWICE


Prehistoria

Gmina Michałowice obfituje w liczne ślady obecności człowieka, który zasiedlał ten obszar już od czasów najdawniejszych. Wśród czynników warunkujących intensywną penetrację tego terenu wymienić należy korzystne warunki naturalne: szeroka, łagodna dolina rzeczna, żyzne gleby lessowe, łatwy dostęp do wody, obfitość lasów, zwierzyny łownej i ryb, a także usytuowanie w sąsiedztwie terenów jurajskich, gdzie wydobywano krzemień, a później w sąsiedztwie metropolii krakowskiej.

Najstarsze stanowiska, potwierdzające obecność człowieka w dolinie Dłubni pochodzą z mezolitu (środkowa epoka kamienia 8000-4500 B.C.). Odkryto jej w górnym biegu rzeki. W późniejszych okresach omawiane tereny podlegały silnemu ludzkiemu oddziaływaniu gospodarczemu. Szczególnie tereny na południowym skraju Wyżyny Krakowskiej (dolny bieg Dłubni) znalazły się w zasięgu trwałego osadnictwa rolniczego. Obszar ten został przekształcony i pozbawiony dużej części lasów.

W XIII/XII w. p.n.e. pojawiają się w dolinie Dłubni osady kultury „łużyckiej”. Na wschód od wapiennej Wyżyny Jurajskiej, pomiędzy dorzeczami Dłubni i Nidy rozciągała się kraina odpowiadająca oczekiwaniom ówczesnych osadników. Żyzne, łatwe w uprawie gleby lessowe zapewniały im podstawowe źródło utrzymania: produkcję zbóż. Dorzecze Dłubni wyznaczało wschodnią granice obszaru zamieszkiwania ludów „kultury łużyckiej”.

Na przełomie er wyodrębnił się obszar zwartego osadnictwa nad Dłubnią, w tym także na terenie obecnej Gminy Michałowice. W pierwszej połowie III w. na omawianym terenie pojawili się Celtowie. Ich kultura reprezentowała znacznie wyższy poziom w stosunku do kultury ludów miejscowych. Celtowie ulepszyli uprawę ziemi, produkcję żelaza i garncarstwo, posługujące się do wyrobu ceramiki kołem.


Średniowiecze

Urodzajna, lessowa dolina Dłubni już w VIII w. była terenem stałego osadnictwa. Wzdłuż tej rzeki z końcem XII wieku znajdowało się co najmniej 8 osad, określanym jednym terminem Dłubnia. Dały one początek wsiom: Michałowice, Imbramowice, Iwanowice, Sieciechowice, Raciborowice, Ściborzyce, Kantorowice, Małoszyce, które noszą wyłącznie nazwy patrymoniczne. Założycielami tych osad była prawdopodobnie rodzina Awdańców, pochodzenia nordyckiego. To właśnie komes Michał Awdaniec był protoplastą nazwy Michałowic.
Największy przyrost osad w dolinie Dłubni nastąpił w okresie od połowy XIII do końca XIV w. , co jednak wiąże się nie tyle z ożywiona akcją kolonizacyjną, ile raczej z pojawieniem się ksiąg sądowych, rejestrujących całą sieć ówczesnych osad. W XV w. główna sieć osad jest już w pełni ukształtowana.



Tabela z chronologicznym wykazem powstawania osad nad Dłubnią, z terenu Gminy Michałowice, zawierająca najwcześniejszą wiadomość o poszczególnych osadach oraz ich przynależność.

 

NAZWA

DATA ŹRÓDŁOWA

PRZYNALEŻNOŚĆ

Michałowice

1198

duchowna, potem szlachecka
Raciborowice

1230

szlachecka, potem duchowna
Młodziejowice

1355

szlachecka
Wilczkowice

1374

szlachecka
Masłomiąca

1379

szlachecka
Kończyce

1393

szlachecka
Książniczki

1398

duchowna



W kolejnych wiekach obszary dzisiejszej Gminy Michałowice pozostawały w równiej mierze w rękach kościelnych i szlacheckich. Przeplatały się kilkuwioskowe kompleksy włości kościelnych
i szlacheckich. Osady w środkowym biegu - z wyjątkiem Michałowic, które były prepozytem bożogrobców z Miechowa – były własnością szlachecką, a właścicielem wsi dolnego biegu Dłubni (Raciborowice) była kapituła krakowska. To właśnie w Raciborowicach proboszczem był słynny historyk Jan Długosz, który zresztą ufundował istniejącą do dziś świątynię. Świadczą o tym m.in. liczne w kościele kartusze z głową żubra - herbem Długosza.

Herb Łękawica
Łękawica - herb rodziny Awdańców,
założycieli Michałowic

Herb Wieniawa
Wieniawa - herb Jana Długosza,
proboszcza parafii Raciborowice

W średniowieczu na terenie Gminy Michałowice bardzo intensywnie rozwijał się przemysł i rolnictwo. Zjawisku temu sprzyjała bliskość Krakowa, który będąc dużym ośrodkiem miejskim i skupiskiem znacznej liczby mieszańców stanowił bardzo chłonny rynek zbytu dla żywności i innych dóbr. Na opisywanym terenie istniały następujące udokumentowane obiekty przemysłowe:

młyny zbożowe: Raciborowice, Młodziejowice, Michałowice, Wilczkowice
papiernie: Młodziejowice, Wilczkowice

Ponieważ nurt rzek był w dawnych czasach podstawowym źródłem energii, można założyć, że w Dolinie Dłubni istniało znacznie więcej obiektów przemysłowych. Przypuszczalnie występowały tu również olejarnie, ślusarnie i folusze. W większości wsi działały również kuźnie oraz karczmy, a w niektórych browary.


Czasy nowożytne

W roku 1756 Zakon Bożogrobców z Miechowa utracił Michałowice, które zostały zaliczone do beneficjum królewskiego. W 1788 roku na wieczyste posiadanie otrzymał Michałowice Hugo Kołłątaj. W zamian zobowiązany był płacić roczny czynsz na rzecz Akademii Krakowskiej.
Drewniany dworek Kołłątaj znajdował się nieopodal do dziś istniejącego, murowanego dworu.
Po wygranej bitwie pod Racławicami w 1793 roku przez Gminę Michałowice przechodził Tadeusz Kościuszko ze swoimi Kosynierami, by założyć obóz w Bosutowie
, sąsiadującym z Młodziejowicami.
Po upadku Powstania Kościuszkowskiego Michałowice zostały włączone do Austrii, a właściciel wsi Hugo Kołłątaj, za popieranie Powstania, został osadzony w więzieniu w Ołomuńcu. Zmarł w 1812 roku, a Michałowice odziedziczyła hrabina Maria z Kołłątajów Krasicka, która była posiadaczem Michałowic
do roku 1875.

W czasie walk napoleońskich Michałowice zostały włączone do Księstwa Warszawskiego (1809 r.). Po upadku Napoleona, na Kongresie Wiedeńskim zapadły decyzje, w wyniku których Michałowice stały się częścią zaboru rosyjskiego. Raciborowice wchodziły w skład Rzeczpospolitej Krakowskiej, a po jej likwidacji, zostały wcielone do zaboru austriackiego (Galicja). Ze względu na graniczne położenie Ziemi Michałowickiej, utworzono komorę celną (1815 r.). Początkowo znajdowała się ona w Wilczkowicach, a w 1838 roku została przeniesiona do Michałowic. Administracyjnie Michałowice należały do powiatu miechowskiego i guberni radomskiej, a następnie (od 1860 r.) - kieleckiej.

Austriacka komora celna
Austriacka komora celna w Michałowicach

W roku 1866 została utworzona Gmina Michałowice. W jej skład wchodziły następujące wsie: Michałowice, Garlica, Kończyce, Kozierów, Książniczki, Masłomiąca, Młodziejowice, Sieborowice, Więcławice, Wilczkowice, Wola Więcławska, Wola Zachariaszewska, Zagórzyce, Zdzięsławice, Zerwana.
W czasie walk o niepodległość na początku XX w. w przez Michałowice prowadziła trasa I Brygady Kadrowej Józefa Piłsudskiego, która wyruszyła z ul. Oleandry w Krakowie dnia 6 sierpnia 1914 roku. Na Komorze w Michałowicach zostały obalone słupy graniczne. By uczcić to wydarzenie w przysiółku Komora umieszczono pamiątkowy obelisk.

 


 Z serwisu internetowego gminy Michałowice

21 czerwca 2009   Dodaj komentarz

VII Festiwal orkiestr dętych i wojskowych...

dużą widownię gorąco oklaskującą brawurowe wyczyny artystów uczestniczących w festiwalu.

 

 

Główny organizator i animator festiwalu

 

20 czerwca 2009   Dodaj komentarz

Ciasto kruche z czereśniami Bożenki

 Ciasto kruche z czereśniami Bożenki
Składniki: 60 dag mąki, 4 jajka, 20 dag margaryny, 1 szklanki. cukru, 2 łyżeczki proszku do pieczenia, 4 łyżki śmietany lub kefiru, 0,5 kg wydrylowanych czereśni, 3-4 łyżki bułki tartej. Z podanych składników szybko zagnieść ciasto, podzielić na pół, połowę włożyć do zamrażalnika, drugą połowę rozwałkować i wyłożyć na blachę, formując rancik, na ciasto wyłożyć odsączone czereśnie wymieszane z tartą bułką, na czereśnie zetrzeć pozostałe ciasto, piec ok. 1 godziny.

 

 

20 czerwca 2009   Dodaj komentarz
< 1 2 ... 52 53 54 55 56 ... 74 75 >
Jurand | Blogi